Menu
… had ik geen idee wie ik was en liep ik vast in oude patronen.
… voelde ik mij depressief, moe, leeg, eenzaam, onbestemd, niet begrepen en niet gehoord.
… miste ik liefde, verbinding en plezier in mijn leven.
… voelde ik dat er iets niet klopte.
… stond ik steeds weer op datzelfde kruispunt.
… zag ik door de bomen het bos niet meer.
… schreeuwde mijn innerlijke kind om liefde en aandacht.
… verlangde ik naar rust en vrijheid.
Herken jij jezelf in bovenstaande ‘pijnpunten’?
Lopen op glas doet pijn. Dat is een overtuiging. Ik zie plaatjes. Bloed dat uit mijn voeten stroomt. Ik zag zelfs voor me hoe ik mijn evenwicht verloor en hoe mijn hele lijf ter aarde stortte en dat glas als vlijmscherpe messen mijn huid zou doorboren……
En zo blijven we maar weg van pijn. Althans waarvan wij denken dat het pijn doet. En dat is zo’n beetje alles buiten onze comfortzone. We blijven er maar binnen. Veranderingen zijn spannend. En eng. Wat als….
Ergens hebben wij de overtuiging geprogrammeerd dat iets pijn doet en wij pijn niet aan kunnen. Wij hebben een oordeel geplakt en onszelf beloofd daar bij weg te blijven.
Dus we gaan het maar niet meer voelen, onze angsten niet meer aan. We blijven veilig daar waar we bekend mee zijn. Zielsgelukkig? Dankbaar? Tevreden? Fit? In liefde? Nee, maar wel bekend en veilig.
We blijven hangen in ongezonde relaties terwijl we niet onszelf kunnen zijn. We houden die baan vast waar we elke morgen met tegenzin voor op staan. Wat nou als we dat simpelweg zouden veranderen….? Neee dat doet pijn.
En wat als we daar nou eens doorheen gaan? Gewoon die eerste stap zetten. De eerste stap op dat glas. Wat zou er met je gebeuren wanneer je het glas onder je blote voeten hoort kraken? Wat zou er gebeuren als je voelt dat je precies weet waar je je voet veilig neer kan zetten. Wat zou er gebeuren als je halverwege ineens voelt dat je het kan. Dat de pijn waar je al jaren tegen op zag eigenlijk helemaal geen pijn doet. Dat de angst voor de pijn die je weg houdt bij je zielsmissie, bij je levensdoel, bij jou zelf eigenlijk helemaal niet echt is? Dat de angst al bij de tweede stap overgaat in trots, bij de derde stap in geluk en vervolgens in puur vertrouwen. Vertrouwen in jezelf. In je intuïtie en in het leven. Dat je je realiseert dat je in overtuiging gecreëerde pijn helemaal geen pijn doet. Dat je voelt dat je het gewoon kan, dat je weet dat je het kan. Wat zou er gebeuren als je dat zou voelen. Wat zou er gebeuren als je weet dat je het kan. Dat je alles kan. Alles buiten je comfortzone. Alles wat je je kan voorstellen.
Wat zou er met jou gebeuren als je weet dat je alles kan?
Ga net als ik opzoek naar je pijn. En ontdek dat pijn helemaal geen pijn doet. Het zijn eigenlijk prachtige signalen die je de weg wijzen. De weg naar vrijheid, liefde en verbinding. De weg naar jezelf.
Wil jij met mij op reis en kennismaken met je prachtige zelf?